Kent u ook … de woestijnbuizerd?

Woestijnbuizerd.

De woestijnbuizerd [Parabuteo unicinctus] is op vandaag een populaire vogel binnen de valkerij. Hij wordt graag bij de jacht gebruikt en dat heeft hij uitsluitend aan zichzelf te danken: de woestijnbuizerd is heel leer- en volgzaam. Meer moet er niet  achter gezocht worden. Maar toch, bezint eer u begint. Het houden van roofvogels is een tijdrovende bezigheid, er is een grote basiskennis nodig, meerdere wettelijke voorschriften moeten nageleefd worden, en er is geduld nodig!

Voorstelling. De woestijnbuizerd wordt tot de middelgrote roofvogels gerekend. Hij is zowat 46 centimeter groot maar het wijfje is tot tien procent groter dan de man. Een normale zaak bij roofvogels. Zoals de lezer op bijgaande foto ziet is de kleur bruin ten overvloede aanwezig, weliswaar met de nuance dat die in meerdere schakeringen voorkomt. Interessant zijn de witte veren aan de staartbasis. De lange, sterke snavel is geel aan de basis en is aan het einde van lichtgrijs tot donkergrijs. De bovensnavel is sterk gekromd. De poten zijn lang en geel van kleur. De nagels [klauwen] zijn sterk ontwikkeld. Jonge vogels zijn veel lichter van kleur.

Herkomst. De woestijnbuizerd is een Amerikaanse vogel die, verspreid over twee ondersoorten [P. u. harrisi en P. u. unicinctus] leeft in halfopen laaglandgebieden zoals boomsavannes en halfwoestijnen van de zuidwestelijke Verenigde Staten tot Chili en Centraal-Argentinië. Met een gerust hart kunnen we stellen dat het verspreidingsgebied dus zeer groot is.

Voedsel. Specifiek voor de woestijnbuizerd is dat er in groepsverband wordt gejaagd. Dit geschiedt onder leiding van een oudere, zeg maar meer ervaren vogel. Samen jagen betekent onder meer dat de jacht zich niet hoeft te beperken op kleinere zoogdieren en vogels maar dat ook grotere exemplaren kunnen bejaagd worden. Toch is het ook zo dat buizerds [in het algemeen] lang niet zo behendig zijn als bijvoorbeeld haviken [Accipitridae] dat wel zijn en dit houdt in dat iedere jacht/aanval niet met succes wordt afgesloten. Naar verluidt is het woestijnkatoenstaartkonijn [Sylvilagus audubonii] een begeerde prooi van deze roofvogel.

Hiërarchie. In de inleiding stelden we al dat de woestijnbuizerd een leergierige vogel is. Dat wordt ook bewezen door het feit dat er bij de jacht een strategie gehanteerd wordt onder leiding van een volwassen, meerjarig en zeer dominant wijfje gevolgd door volwassen mannen. Jonge vogels worden uitsluitend tot de jachtgroep toegelaten om te observeren en de prooi, die gevangen wordt vanuit een lage glijvlucht of door stootduiken, in het nauw te drijven.

Voortplanting. In de zuidwestelijke Verenigde Staten loopt de kweektijd van februari tot november maar die kweektijd kan niet gekoppeld worden aan andere verspreidingsgebieden. Het nest, gebouwd in boom, struik of cactus, wordt als compact beschreven en wordt opgebouwd met stokken, plantenwortels enzovoort. Binnenin wordt het bekleed met bladeren, mos en schors. Het is niet abnormaal te noemen dat andere, niet broedrijpe vogels, ook meehelpen bij de bouw van het nest. Het aantal gelegde eieren varieert van twee tot vier. De tussentijd tussen ieder gelegd ei loopt van twee tot vier dagen. De broedtijd situeert zich rond vierendertig dagen, het grootste deel van de broedtijd komt op conto van het wijfje. Soms broedt ook de man maar bij het broedgebeuren bestaat zijn grootste taak erin om de pop van proviand te voorzien. Bij de geboorte tonen de jongen een bruine dons maar hun uiterlijk verandert bijzonder snel. Na zeventien dagen zijn ze al ruim bevederd. Rond de veertigste levensdag, en zelfs iets vroeger beginnen de jongen ook het gebied buiten het nest te verkennen. Een goede week later zijn ze in staat te vliegen. De jongen blijven tot een jaar of drie bij hun ouders waarbij ze helpen om nieuwe jongen groot te brengen.

 
Digiprove sealThis content has been Digiproved © 2021 Danny Roels

Leave a Reply

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *